Geschiedenis van het Kleiduiven schieten oftewel de kleiduivensport!
Kleiduiven schieten of clayshooting is een van’s werelds meest populaire schietsporten met jachtgeweren. Het schept op over een uitzonderlijke lange reis die al eeuwen wordt verteld.
Tegenwoordig is kleiduiven schieten erg populair in landen als de Verenigde Staten, Canada , Italie, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk.
Maar hoe is kleiduiven schieten zover gekomen?
Nou Kleiduiven schieten is niet alleen een leuk evenement om aan deel te nemen, het is een sport met een lange geschiedenis. Er wordt gedacht dat de sport zijn voorouders en veel van zijn terminologie traceert tot de vroegste dagen van competitief schieten op in gevangenschap levende vogels (meestal duiven) aan het einde van de 19e eeuw, in Engeland.
In deze blog zullen we kijken naar de geschiedenis van het kleiduivenschieten, met de nadruk op de oorsprong van lanceermachines (traps) en kleiduiven schieten om te zien hoe de sport zich ontwikkelde tot de verschillende disciplines die we vandaag kennen.
Kleiduivenschieten, hoe het allemaal begon?
Kleiduif schieten of kleiduiven schieten zoals het in de VS wordt genoemd, is de kunst van het richten op speciale vliegende doelen. Deze schietactiviteit heeft een lange geschiedenis, aangezien deze voor het eerst werd beoefend in de jaren 1860, toen het schieten op fazanten en korhoenders vrij gebruikelijk was in het Verenigd Koninkrijk.
Historisch gezien werden levende duiven in boxvallen geplaatst en beschoten op een veld, dat veel leek op het moderne schietterrein. Onnodig te zeggen dat de terminologie die wordt gebruikt om de kleiduivensport te beschrijven, stamt uit de oudheid toen er live duivenschietwedstrijden werden gehouden.
Hoewel dergelijke activiteiten in verschillende landen, waaronder het VK, verboden waren, kan een doelwit nog steeds een “bird” (Vogel) (Duif) worden genoemd, een treffer kan een “Kill” worden genoemd en een misser kan heel goed een “No bird” (Loss) (Misser) betekenen.
De afgelopen jaren hebben videogamebedrijven zich vastgeklampt aan de sport en hebben ze een groot aantal spannende games gecreëerd die gebaseerd zijn op kleiduivenschieten. Het idee is om een kleischijf te raken die vanuit een machine in de lucht wordt gelanceerd.
Interessant is dat zelfs de machine die deze doelen projecteert nog steeds bekend staat als een Trap (Val).
Tussen de jaren 1870 en 1887 was de oude schietpraktijk getuige van significante veranderingen toen het eerste kleidoel in het spel werd gebracht. Met name 1871 markeerde het begin van de schietactiviteiten toen de eerste wedstrijden voor grote namen in de Verenigde Staten werden gehouden via de National Rifle Association. Hierin waren doelen aanvankelijk glazen bollen gevuld met veren.
Hoewel gokken een belangrijk hoogtepunt was van de meeste live kleiduivenwedstrijden, liet het de schietsport een niet echt bewonderenswaardige reputatie na. Toch was grote vaardigheid een must-have voor het spel en het was tijdens dit tijdperk waarin termen als “Trap”, “Pull” en “No Bird” werden gebruikt.
In de jaren 1880 evolueerde het kleiduivenschieten van een amusement voor alleen de bevoorrechten om een alom populaire sport te worden, na de introductie van een verbeterd kleiduiven lanceer apparaat dat niet alleen de kosten verlaagde, maar ook vergelijkbare vluchtfuncties bood als de traditionele kleiduif.
Tegen de jaren 1890 gebruikten kleiduivenschieters in Amerika miljoenen doelen om de oefening uit te voeren (een aantal dat nu is uitgegroeid tot een uitstekende 2 miljard).
De oorsprong van trapschieten?
Trapschieten was de eerste competitieve schietdiscipline die enorm populair werd. De eerste nationale wedstrijden werden in 1885 gehouden in New Orleans in de Verenigde Staten.
Wat Engeland betreft, waar het kleiduif schieten al in 1883 van start ging, werd het eerste kampioenschap in 1893 gehouden door de Inanimate Bird Shooting Association.
Het was in 1900 toen Trap schieten aanvankelijk werd erkend als een Olympische wedstrijd. Ondertussen begonnen andere schietscholen van populaire Engelse wapenmakers kleidoelen te gebruiken om de vlucht van levende vogels na te bootsen.
Dit evolueerde naar wat nu Sporting clay wordt genoemd, hoewel het eerste Engelse amateursportevenement pas in 1925 werd gehouden.
De oorsprong van kleiduiven schieten
Clay-target shooting bereikte Massachusetts in 1915, waar schutters deelnamen aan wat toen “de klok rond schieten” werd genoemd. In dit geval stonden kleiduivenschieters op 12 verschillende punten op een cirkel om verschillende schietposities te bereiken.
Dit ontwikkelde zich tot wat momenteel wordt aangeduid als “Skeet shooting”. Dit is eigenlijk een andere populaire discipline van kleiduiven schieten die zijn oorsprong vindt in een poging om het schietspel na te bootsen.
Skeet shooting was tijdens het tijdperk van de Eerste Wereldoorlog door 3 Amerikaanse vogeljagers Charles Davies, William Foster en Henry (de zoon van Charles Davies). Aanvankelijk vormden ze een volledige omtrek en één val. Dit verklaart waarom de sport ‘de klok rond schieten’ werd genoemd.
Aanvankelijk vormden ze een volledige omtrek en één val, en dit verklaart mogelijk waarom de sport “de klok rond schieten” werd genoemd. Het idee is om alle hoeken te imiteren die je kunt tegenkomen bij het daadwerkelijk jagen op vogels.
De evolutie van het schieten op olympisch kleiduif
Schieten op klei werd voor het eerst erkend als een Olympische discipline in 1896 tijdens de Olympische evenementen van Athene en staat sindsdien op het programma van activiteiten.
Volgens bronnen namen 285 atleten uit verschillende landen deel aan wedstrijden zoals het 25 meter snelvuurpistool en het vrije pistool over een afstand van 50 meter. Minstens 116 van deze deelnemers namen deel aan Olympische schietevenementen.
In 1900 werden in Frankrijk de tweede Olympische Spelen gehouden waar 166 schutters aan deelnamen. Andere vormen, zoals de karabijn, het geweer en het lange kanon, werden later in 1908 in de Olympische Spelen van Londen opgenomen als afzonderlijke disciplines.
Een paar jaar later, in 1998, was Barcelona gastheer van de 47e Wereldkampioenschappen, waaraan 2500 schutters uit meer dan 100 landen deelnamen. Dit bleek de eerste wedstrijd te zijn waar ook blindschutters aan meededen.
Sinds het werd gemarkeerd als een Olympische activiteit, is Olympisch schieten een authentieke handlanger bij elk evenement.
Welnu, er was een nevenactiviteit in het aantal evenementen van 17 naar 15 tijdens de Olympische Spelen van 2008 in Peking, maar aan de positieve kant was deze discipline enorm populair met steeds meer schutters die meededen.
Zozeer zelfs dat er nu zestien schietevenementen in het Olympisch programma zijn opgenomen.
Einde van schieten met levende duiven
Rond 1875 begonnen kleiduiven van klei te worden gebruikt in plaats van levende duiven, na de ontwikkeling van asfaltdoelen. Deze kunstmatige doelen werden nog steeds “kleiduiven” genoemd.
In 1893 richtte Engeland de Inanimate Bird Shooting Association op, maar het duurde tot 1903 voordat het werd omgedoopt tot Clay Bird Shooting Association. Gedurende deze tijd werden er jaarlijks kleiduivenwedstrijden gehouden tot de ban van de Eerste Wereldoorlog.
Tegen 1921 waren de publieke gevoeligheden echter geëvolueerd en werd het afslachten van sport en gokken op duizenden in gevangenschap levende vogels niet meer als moreel aanvaardbaar beschouwd. In hetzelfde jaar werd door het Britse parlement een wetsvoorstel aangenomen om het schieten met levende duiven uit vallen te verbieden.
Na het einde van het schieten met levende vogels, werd het schieten op klei de nieuwe norm, hoewel het al jaren bestond. Aanvankelijk imiteerde de sport het schieten met levende duiven, waarbij een aantal vallen voor de schutters werden geplaatst en op een toegestane afstand omhoog gingen.
De levenloze doelen waren in dit geval oorspronkelijk holle glazen boldoelen, meestal gevuld met veren. Ze werden voor het eerst gebruikt in 1866 in Boston en de VS, voordat ze in 1875 populair werden in Groot-Brittannië.
Hierbij werden de doelballen gegooid door een faciliteit van een katapult, gemaakt van twee stukken Indiaas rubber met een beker in het midden. Dit was toevallig de geboorte van de ballenval ‘’Ball-trap’’ .
In 1887 patenteerde kapitein Adam Bogardus, een beroemde Amerikaanse wereldkampioen en kampioen trapschieter in de Verenigde Staten, evenals de uitvinder van de eerste praktische glazen bolval (lanceer-apparaat)
Deze Bogardus-val was slechts een blad op een plank, met een eenvoudige rechtopstaande ijzeren staaf met 3 inkepingen, die het uiteinde vasthielden en onder spanning hielden.
De trekker had de vorm van een touwtje aan de bovenkant. Het functioneerde op een manier dat wanneer het touw werd getrokken, het de veer ontketende en de bal naar de hemel gooide. Dit leidde tot veel verbeteraars en imitators van het balvalspel, zoals de Huber, de Morris en de Payne.
De disciplines van Kleiduiven Schieten.
Er zijn ten minste 20 te onderscheiden soorten gereguleerde en algemeen erkende competities in het kleiduivenschieten die disciplines worden genoemd. Dat gezegd hebbende, kunnen de meeste echter worden onderverdeeld in drie hoofdgroepen: Trap, Skeet en English Sporting.
Skeet Shooting
Hoewel ‘skeet’ een Scandinavisch woord is, denkt men dat de discipline zijn oorsprong vindt in Amerika. Doelen worden gegooid vanuit een paar machines die ongeveer 40 meter uit elkaar liggen (meestal een aan de rechterkant van het veld en de andere aan de linkerkant).
De doelen worden met bepaalde snelheden en trajecten afgeschoten. Hierbij mag de schutter maar één keer op een doel schieten en moet hij binnen de schietmarge raken.
Er zijn twee hoofdtypen Skeet: Olympische Skeet en Amerikaanse Skeet. De Amerikaanse skeet is het populairst en wordt vaak als geweldig beschouwd voor beginners en amateurschutters, waarschijnlijk omdat de doelen langzamer zijn. In dit geval worden doelen gelost in een set van enkel- en dubbelspel, wat neerkomt op een totaal van 25 doelen per ronde.
Variatie in Amerikaanse (NSSA) skeet wordt bereikt door zeven rondes op de halve cirkel af te vuren, gevolgd door een extra station, gelegen tussen stations één tot zeven. Er wordt gescoord op basis van één punt per doeltreffer, tot een maximum van 25.
In tegenstelling tot Amerikaanse skeet, vliegen Olympische skeet-doelen veel sneller, met een vertraging van maximaal drie seconden na het roepen en de geschutspositie is een must. De doelen kunnen direct verschijnen of drie seconden nadat de schutter het doelwit heeft opgeroepen.
De schutter moet het hagelgeweer in een neerwaartse positie houden; hij mag het jachtgeweer pas op de schouder brengen nadat het doelwit is tevoorschijn gekomen. Op elk station worden twee doelen beschoten, behalve op het achtste station.
Zoals de naam al doet vermoeden, worden doelen bij het schieten met Trap losgelaten uit een valhuis en verschijnen ze voor de schutter. De trajecten en snelheden van het doel kunnen eenvoudig worden aangepast aan de discipline van de gewenste schietpartij.
Er zijn vijf schiethoeken en elke schutter heeft recht op vijf doelen die vanuit elk station op het schietveld tevoorschijn komen. In Australië zijn er twee vormen van Trap; Olympische valstrik en binnenlandse valstrik. Domestic Trap is de meest voorkomende vorm van kleiduivenschieten in Australië.
In Olympic Trap vliegen doelen met snelheden van meer dan 100 kilometer per uur, en er is een grote verscheidenheid aan hoogten en hoeken waaronder de doelen worden gegooid.
Er is ook de dubbele val schieten in elke vorm, waarbij doelen tegelijkertijd worden gegooid. Olympische doelen met dubbele trap (waarvoor een Olympisch valveld nodig is) worden echter met een hoge snelheid gegooid dan binnenlandse doelen met dubbele trap, die gebruik maken van een lay-out voor binnenlandse vallen.
Sporting
Sportdoelen simuleren in feite het schieten van levende vogels. Doelen zijn onder meer battue/eend, verende wintertalingen, minidoelen, super mini doelen en zelfs konijnen die over de grond rollen. Er wordt gezegd dat het de meest uitdagende vorm van kleiduivenschieten is.
Opmerking:
In 1907 werd in Zürich de International Shooting Union opgericht om de regels vast te stellen voor het olympisch schieten op klei-duiven. Dit lichaam werd later omgedoopt tot International Shooting Sport Federation zoals het nu bekend is.
Dus als je je doel wilt testen en je houdt van buitensporten, dan is kleiduivenschieten een fantastische optie die je zal helpen je reflexen te verbeteren terwijl je plezier hebt.
Vond je dit interessant? Bekijk dan ook de volgende blogs:
